Jar Mala Pankh Aste Tar Nibandh: जर मला पंख असते तर ही कल्पना किती मजेशीर आहे ना! मी रोज सकाळी उठून आकाशात उडण्याची स्वप्ने पाहतो. जर मला खरंच पंख असते, तर मी काय काय केलं असतं? चला, थोडं कल्पनेच्या दुनियेत जाऊया आणि पाहूया!
सकाळी सूर्य उगवण्यापूर्वी मी माझे रंगीबेरंगी पंख पसरले असते आणि आकाशात उंच उडत गेलो असतो. सूर्याच्या सोनेरी किरणांनी न्हाऊन निघालेलं आकाश पाहताना मला खूप आनंद झाला असता. माझ्या गावातल्या डोंगरावरून, नद्यांवरून, हिरव्या शेतांवरून मी उडत गेलो असतो. पक्ष्यांसोबत गप्पा मारल्या असत्या आणि त्यांच्याकडून उडण्याचे नवे-नवे फंडे शिकले असते.
जर मला पंख असते, तर मी माझ्या मित्रांना भेटायला त्यांच्या घरी थेट उडत गेलो असतो. शाळेत जायला बसची वाट पाहावी लागली नसती. मी हवेतूनच शाळेच्या मैदानावर उतरलो असतो. माझे मित्र मला पाहून थक्क झाले असते! कधी कधी मी माझ्या लहान भावाला पंखांवर बसवून त्याला गाव दाखवायला घेऊन गेलो असतो. त्याच्या चेहऱ्यावरचा आनंद पाहून मला खूप समाधान वाटलं असतं.
पण पंख असण्याचा खरा फायदा मी दुसऱ्यांसाठी केला असता. ज्या गावांमध्ये पाऊस कमी पडतो, तिथे ढगांना हळूच पुढे ढकलून पाण्याची व्यवस्था केली असती. जंगलात अडकलेल्या प्राण्यांना वाचवायला गेलो असतो. कधी कधी फक्त आकाशात उडताना लोकांना हात हलवून त्यांचा मूड चांगला केला असता. मला वाटतं, पंखांमुळे मी फक्त माझ्यासाठीच नाही, तर इतरांसाठीही खूप काही करू शकलो असतो.
पण खरं सांगायचं तर, पंख असले तरी मला माझं घर, माझी शाळा आणि माझे मित्र यांची खूप आठवण आली असती. उडताना कितीही मजा आली, तरी रात्री माझ्या आईच्या हातचं जेवण आणि माझ्या बाबांचं प्रेम मला जमिनीवर परत आणलं असतं. कदाचित पंख असले तरी मला माणसाचं आयुष्यच जास्त आवडलं असतं, कारण माणसाचं मन आणि त्याच्या भावना खूप खास आहेत.
जर मला पंख असते तर मी आकाशात उडताना स्वातंत्र्याचा आनंद घेतला असता, पण माझं खरं सुख माझ्या कुटुंबात आणि मित्रांमध्ये आहे, हेही मला कळलं असतं. तुम्हाला जर पंख असते, तर तुम्ही काय केलं असतं? सांगा ना!
1 thought on “Jar Mala Pankh Aste Tar Nibandh: जर मला पंख असते तर निबंध”